İsveç, hava savunma kabiliyetini artırmak ve JAS 39 Gripen savaş uçaklarının operasyonel esnekliğini geliştirmek amacıyla 525 milyon doların üzerinde yeni bir savunma yatırım paketi açıkladı. Program kapsamında hem İHA karşı tedbir sistemlerinin teslimat takvimi sekiz yıl öne çekildi hem de Gripen filosunun bakım, yedek parça ve konuşlanma altyapısı genişletildi.
Savunma Bakanlığı’nın duyurusuna göre, bütçenin yaklaşık 368 milyon dolarlık bölümü İHA tespit, karıştırma ve imha sistemlerine; 158 milyon dolarlık kısmı ise Gripen uçaklarına ait yedek parça, görev ekipmanı ve seyyar üs altyapı setlerine ayrıldı. Böylece İsveç Hava Kuvvetleri’nin hem insansız tehditlere karşı koruma seviyesi artacak hem de savaş uçaklarının farklı noktalardan kalkış yapabilme kabiliyeti güçlenecek.
Yeni karşı-İHA sistemleri; erken uyarı sensörleri, taşınabilir ve araç üstü karıştırıcılar ile fiziksel imha araçlarından oluşan çok katmanlı bir savunma yapısını temel alıyor. Bu mimari, hava üslerinin ve ön hat birliklerinin düşük maliyetli kamikaze dronlara karşı koruma seviyesini artırırken, yüksek maliyetli hava savunma füzelerine duyulan ihtiyacı da azaltıyor.
Gripen filosuna yapılan yatırım ise yeni uçak alımından ziyade mevcut platformların hazırlık oranını ve harekât çevikliğini yükseltmeye odaklanıyor. İlave bakım ekipmanları ve yedek parça stoğu sayesinde her filo daha kısa sürede sortiye çıkabilecek, gerektiğinde geçici karayolu pistlerinden operasyon icra edebilecek. Bu yaklaşım, İsveç’in Soğuk Savaş döneminde geliştirdiği dağıtılmış üs konseptini (BAS 90) yeniden canlandırıyor.
Yeni teçhizat ve lojistik destek, uçakların farklı noktalarda gizlenmiş veya geçici üslerden görev yapmasına olanak tanıyor. Böylece İsveç Hava Kuvvetleri, olası bir saldırı ya da altyapı kaybı durumunda dahi uçuş temposunu ve hava devriyesi sürekliliğini koruyabilecek.
İsveç’in NATO’ya tam üyeliği sonrasında Baltık bölgesindeki artan hava ve dron faaliyetleri, bu yatırımı stratejik açıdan kritik hale getiriyor. Stockholm yönetimi, modernizasyonu hızlandırarak kriz dönemlerine uyumlu, dayanıklı ve hareketli bir hava gücü yapısı oluşturmayı hedefliyor. Bu çerçevede, yeni sistemler yalnızca teknolojik bir yenilik değil, aynı zamanda İsveç’in caydırıcılık mimarisini yeniden tanımlayan bir savunma dönüşümünün parçası olarak görülüyor.
