Kuzey Kore, 10 Ekim 2025’te Pyongyang’da düzenlenen İşçi Partisi’nin 80. yıldönümü geçit töreninde, İsrail menşeli Harop sınıfını andıran bir “loitering munition” (intihar drone’u) fırlatma aracı gösterdi. Geçit töreninde görülen fırlatıcı, analistler tarafından projenin atölye prototip aşamasından kullanılabilir bir sisteme evrildiğinin işareti olarak değerlendiriliyor.
Gece çekimlerinde dikkat çeken taşıyıcı, zırhlı kabinli geleneksel bir 6×6 tekerlekli kamyonet üzerine monte edilmiş ve iki sıra halinde, üst üste yerleştirilmiş üçer konteynerden oluşan bir dizilim taşıyordu — her araçta toplam altı hücre bulunuyor. Konteynerlerin menteşeli kapakları açılıyor; çıkış açısını artıran eğimli bir çerçeve, itici pervanenin konteyner kenarından temiz çıkmasını sağlıyor. Bu muhafazalı, konteyner bazlı düzen lojistik yükü azaltıyor, hava koşullarına karşı koruma sağlıyor ve yollar veya hazırlıksız mevzilerden dakikalar içinde salvo başlatma imkanı veriyor.
Sergilenen hava aracı, dar delta planformu, ön kanatçıkları ve kanat uçlarına yerleştirilmiş dikey dümenleriyle Harop benzeri imzaya sahip görünüyor. İtici (pusher) pervane, burnu elektro-optik hedefleme taretine ayırıyor; bu taret, görev sırasında operatörün gerçek zamanlı görüntüyle terminal düzeltmeler yapmasına ve gerektiğinde saldırıyı iptal etmesine izin veriyor. Resmî dayanıklı veriler açıklanmadığı için menzil, dayanım ve harp başlığı kütlesi belirsiz; temkinli kıyaslamalar Harop referansına göre saatler düzeyinde dayanım ve hafif-yük sınıfı bir harp başlığı beklentisini işaret ediyor, fakat bu Kuzey Kore tarafından teyit edilmedi.
Altı hücreli düzen, birden fazla taşıyıcının eşzamanlı atışlarını mümkün kılarak yerel hava savunmasını doyurmayı ve karşı-UAS ateşlerini dağıtmayı kolaylaştırıyor. Burna yerleştirilmiş EO taret, GNSS/jamming altında operatöre görsel terminal kontrol imkânı sunarak radar-emisyon-avcı modlarına alternatif sağlıyor. Sistem mimarisi; orta menzilli veri bağlantısı, önden programlı rotalama ve son safhada görsel kontrol devriyesi şeklinde sade ama işlevsel bir konsepti yansıtıyor.
Taktik olarak bu tip loitering mühimmatlar üç ana rol üstleniyor: kampanya başında erken uyarı ve hava savunma unsurlarını baskılamak; taktik derinlikte topçu, komuta-kontrol veya iletişim hedeflerini avlamak; kıyı/littoral ortamda devriye/suüstü hedeflerini rahatsız etmek. Konteynerize 6×6 formatı, atış birimlerinin hızlı dağılımı ve kısa sürede yer değiştirip yeniden konuşlanmasını kolaylaştırıyor.
Sanayi göstergeleri, 2024’te ortaya çıkan örnek havaframların ardından 2025’te fırlatma donanımıyla birlikte sergilenen bu modelin, kit üretimi mantığıyla basit montaj ve üretime yönelik bir yol izlediğini düşündürüyor. Birim seviyesi birliklere intikal edebilecek kadar yalın ve tekrarlanabilir bir tasarım söz konusu olabilir; bu da gelecekte brigade veya topçu grubuna bağlı kullanım senaryolarını mümkün kılar.
Seul için bu gelişme, katmanlı hava savunması ve sürekli alçak irtifa gözetleme ihtiyaçlarını artırıyor: pasif sensörler, ek karşı-UAS yetenekleri ve önceliklendirilmiş yakalama/kontrol protokolleri gerekecek. Uluslararası açıdan ise, pazar talebinin yüksek olduğu bir kategorideki bu tür sistemlerin ihracı potansiyeli, yaptırım rejimleri altında bile endişe yaratıyor.
Şimdilik fırlatıcı, endüstriyel kararlılık ve operasyonel etkinlik açısından sembolik bir ilerleme gösteriyor; gerçek savaş kabiliyeti savaş testleri, seri üretim kapasitesi ve hedef tayin/datalink altyapısının kalitesiyle netleşecek.
