Midnight Hammer operasyonu sonrası manşetler, görünmez bombardıman uçakları ve “bunker buster” bombalara odaklanmışken, ABD ordusunun İran’a yönelik koordineli saldırısında daha sessiz ama en az onlar kadar etkili kilit bir rol oynadı: dalgaların altında görev yapan, son derece gizli bir Ohio sınıfı güdümlü füze denizaltısı.
21 Haziran akşamı, saat 17:00 sularında (EST), denizin altında ilerleyen bu denizaltı, İsfahan’daki kritik altyapı hedeflerine yönelik olarak 20’den fazla Tomahawk seyir füzesi fırlattı. Bu saldırı, İran’ın nükleer tesislerine yönelik bugüne kadarki en kapsamlı harekâtın başlangıcını işaret ediyordu.
Derinlerden Gelen Saldırı
Denizaltının tam kimliği gizli tutulsa da, ABD Deniz Kuvvetleri Bakanı John Phelan, Salı günü Senato’daki bir oturumda yaptığı açıklamada, saldırının ilk dalgasının bir Ohio sınıfı denizaltı tarafından gerçekleştirildiğini doğruladı ve “olağanüstü bir başarıyla” İran’ın nükleer kapasitesine ciddi zarar verildiğini belirtti.
Soğuk Savaş döneminde ABD’nin nükleer caydırıcılık gücü olarak tasarlanan Ohio sınıfı denizaltılar, artık konvansiyonel savaşlarda da değerini kanıtlıyor. Bu devasa araçlardan dördü — Ohio, Michigan, Florida ve Georgia — güdümlü füze denizaltısına (SSGN) dönüştürüldü ve her biri, 154 adede kadar Tomahawk füzesi fırlatabilme kapasitesine sahip.
Hassasiyet, Gizlilik ve Şok Etkisi
Tomahawk füzelerinin Ohio sınıfı bir platformdan fırlatılması, sadece askeri değil aynı zamanda stratejik ve sembolik bir tercihti. 800 feet’in üzerinde derinliklere dalabilen, 25 deniz milinden fazla hızla hareket edebilen ve neredeyse tamamen tespit edilemeyen bu denizaltılar, düşman topraklarının derinliklerine ani ve nokta atışı saldırılar düzenleyebiliyor — hem de denizin görünmezliğinin sunduğu koruma altında.
1.000 milden fazla menzile sahip olan Tomahawk Kara Saldırı Füzeleri (TLAM), milimetrik hassasiyetle hedeflerini vurdu. Denizaltıdan yapılan bu atışların hemen ardından B-2 Spirit görünmez bombardıman uçakları ve taktik savaş uçakları İran hava sahasına girerek GBU-57 “bunker buster” bombalarıyla yer altı nükleer tesislerini hedef aldı. Ancak asıl sürpriz etkisini yaratan, ilk vuruşu gerçekleştiren denizaltıydı — İran’ın savunma sistemlerini bozguna uğrattı, iletişimi sekteye uğrattı ve saldırı başlamadan dengeleri değiştirdi.
Füzeden Fazlası: Çok Yönlü Bir Cephane
Ohio sınıfı güdümlü füze denizaltıları sadece birer füze platformu değil. Her biri 66 özel harekât personelini ve çeşitli su altı taşıma araçlarını taşıyabiliyor. Bu da onları hem açık hem de gizli operasyonlar için çok yönlü birer saldırı aracı haline getiriyor.
ABD’nin nükleer üçlüsünün bir parçası olarak geliştirilen bu platformlar, gizlilik ve esneklik özellikleri sayesinde modern savaş alanlarında ikinci bir yaşam buldu — özellikle gizlilik, erişim ve yıkıcı güç gerektiren görevlerde.
Mirasın Sonuna Doğru
Ohio sınıfı denizaltılar hâlâ ABD Donanması’nın en korkulan platformları arasında yer alsa da, görev sürelerinin sonuna yaklaşıyorlar. Sınıfın ilk denizaltısının 2027 yılında emekliye ayrılması planlanıyor ve gözler artık halefleri olan Columbia sınıfına çevrilmiş durumda.
Ancak Columbia programı gecikmeler yaşıyor. Deniz Kuvvetleri Operasyonları Başkan Vekili Amiral James Kilby, bu hafta yaptığı açıklamada, ilk Columbia sınıfı denizaltının planlanan tarihten iki yıl geç olan Mart 2029’da teslim edileceğini bildirdi. Bu durum, geçiş sürecinde ABD Donanması’nın denizaltı temelli vurucu ve caydırıcı kapasitesini koruyup koruyamayacağı konusunda soru işaretleri doğuruyor.
Verilen Mesaj: Sessiz ama Ezici
Ohio sınıfı denizaltının Operation Midnight Hammer kapsamında kullanılması, sadece Tahran’a değil, tüm dünyaya güçlü bir mesaj verdi: ABD askeri gücü, beklenmedik yerlerden, sessizce ama yıkıcı bir şekilde vurabilir.
Görünmez bombardıman uçakları manşetleri süsleyebilir — ancak bu operasyonun ilk ve belki de en kritik atışı, denizin derinliklerinde sessizce ilerleyen bir çelik dev tarafından gerçekleştirildi.
