ABD Donanması, eskimekte olan T-45 Goshawk’u hızlandırılmış bir takvimle yenilemek için Undergraduate Jet Training System (UJTS) kapsamında bir Bilgi Talep Formu (RFI) yayımladı. Hedef: dijitalleşmiş eğitim altyapısına dayanan, kısa sürede ilk operasyonel kabiliyete (IOC) ulaşabilen bir uçak-ve-ekosistem çözümü. Aralarında Boeing–Saab, KAI–Lockheed Martin, Leonardo ve Sierra Nevada Corporation’ın bulunduğu dört takım şimdiden yarışıyor.
RFI taslağı, Aralık 2025’e bir teklif çağrısı (RFP), Ocak 2027’ye sözleşme ödülü, gemide tam iniş yerine yalnızca wave-off gereksinimi ve yoğun bir dört seviyeli yer-tabanlı eğitim mimarisi planlıyor. Bu mimari, canlı uçuş, simülatör ve masaüstü eğitimlerini ağ üzerinde sıkı biçimde entegre ederek öğrenciyi çok daha erken safhada operasyonel davranışlara bağlamayı amaçlıyor.
Adaylar ve öne çıkan özellikleri:
- Boeing–Saab (T-7A Red Hawk): Dijital tasarım-donanım-ekosistem entegrasyonunda öne çıkıyor; GE F404 benzeri tek motor, yüksek dijital altyapı, geniş üretim ve bakım topluluğu. Kara-odaklı tasarımın denizcilik adaptasyonunda entegrasyon ve takvim riski bulunuyor, fakat açık mimari ve yazılım araçları değişiklikleri hızlandırabilir.
- Leonardo / Textron (M-346N): Çift motorlu, yüksek manevra kabiliyeti, NATO kullanıcı tabanı ve olgun LVC (live-virtual-constructive) entegrasyonu; çift motorun sağladığı emniyet, alçak irtifa ve deniz-patern eğitimlerinde avantaj sunuyor. Maliyet ve lojistik tedarik-uyumu soru işareti olabilir.
- KAI–Lockheed Martin (T-50N / TF-50N): Süpersonik kökenli, yüksek enerjili manevra ve radar/füze deneyimi sunan aile; “mini-F-16” nitelikleri sayesinde gerçekçi av-av ve radar-taktik eğitimleri mümkün. Deniz koşullarına dayanıklılık ve iniş-paternine uyarlama gerekecek.
- Sierra Nevada Corporation (Freedom Trainer): Deniz odaklı sıfırdan tasarım, senkronize yazılım ve düşük işletme maliyetleri vaadi; UJTS gereksinimleri için baştan inşa edilmiş bir ekosistem sunuyor. Fakat hızlı IOC hedefine uymak için tasarım-sertifikasyon süreçlerini hızla tamamlaması gerekiyor.
Eğitim programı (CNATRA) bağlamında istenenler; alet eğitimi, formasyon, temel av-av manevraları, interceptler, FCLP (field carrier landing practice) ve yüksek-G çalışma dizileriyle simülatörlerin ve LVC etkinliklerinin ağır kullanımını içeriyor. Bu yüzden kazanan platform sadece uçak olarak değil; kapsamlı bir uçak + simülasyon + ağ ekosistemi olarak değerlendirilip seçilecek.
Ticari ve stratejik boyutlar da belirleyici: ABD merkezli bir zafer (T-7A veya Freedom) tedarik zinciri ve güvenlik onaylarını kolaylaştırır; KAI-Lockheed seçimi ABD-Güney Kore endüstriyel bağlarını güçlendirir; Leonardo seçimi NATO ile uyumlu eğitim avantajı ve Avrupa ilişkilerini sağlar. Kongre ve bütçe süreçleri, endüstri paylaşımları ve ulusal sanayi etkileri sürecin siyasi bir katmanını oluşturacak.
Sonuç olarak: Donanma, öğrencinin nasıl düşündüğünü (networked, LVC-yoğun eğitim) ve ne uçtuğunu (performans, güvenlik, deniz uyumu) birlikte satın alıyor. Red Hawk’ın dijital derinliği, TF-50N’in hız ve savaş-benzeri enerji profili, M-346N’in ikiz-motor emniyeti ve Freedom’un deniz için baştan dizaynı, hepsi farklı bir eğitim felsefesine cevap veriyor. Kazanan, sadece kağıt üstünde en yetenekli uçak değil—öğrenciyi en iyi şekilde eğitecek ekosistemi sunan firma olacak.
