ABD Donanması, yüzey filosundaki MK-15 Phalanx Close-In Weapon System (CIWS) kurulumlarını sürdürülebilir kılmak ve yakın hava-tehditlerine karşı güvenilir bir son savunma hattı sağlamak amacıyla çok yıllı bir bakım-yenileme ve modernizasyon programı planlıyor. Erken Eylül 2025 planlarına göre program; üretim desteği, dönüştürme, revizyon ve periyodik büyük bakımları senkronize ederek bu kritik sistemlerin görev hazırlığını on yıl boyunca korumayı hedefliyor.
Phalanx, geminin diğer savunma katmanları tükenmişse devreye giren son emniyet ağı olarak biliniyor. Kompakt kule biçimli sistem, dakikada yaklaşık 4.500 atış yapabilen 20 mm Gatling topu, arama-kilit-izleme için Ku-band radarı ve stabilize elektro-optik nişanlama kanalı içeriyor. Güncel filo yapılandırması Block 1B Baseline 2 seviyesinde; bu sürüm yüzey modunu ve stabilize kızılötesi görüntülemeyi içeriyor — küçük tekneler, alçak ve yavaş İHA’lar ile deniz yüzeyindeki parazitli koşullarda ayırt etmeyi kolaylaştırıyor.
Çok yıllı programın odak noktası yalnızca parça temini değil: yeni üretim dengesinin sonrası olarak modernizasyon kitleri, sensör yükseltmeleri, mühimmat ve yedek parça lojistiği ile bakım dönemlerinin gemi tersane takvimlerine uygun hâle getirilmesi planlanıyor. Bu, montajların belirlenen tarihte hazır bulunmasını, bakım çıkışından önce sevk edilebilir durumda olmasını ve eğitimli mürettebatla uyumlu olmasını sağlamayı hedefliyor. Gerçek dünyada bunun anlamı, iş paketlerinin tersane ve bakım depotlarının programlarıyla önceden eşleştirilmesi ve sanayi tabanına çok yıllı görünürlük verilmesidir.
Phalanx, Arleigh Burke muhriplerinden Ticonderoga kruvazörlerine, Nimitz/Ford sınıfı uçak gemilerinden büyük amfibi gemilere kadar geniş bir platform yelpazesinde yer alıyor. Bazı yeni gemilerde SeaRAM gibi füzeli alternatifler görülse de Phalanx envanteri yaygın ve bakım-çevirim süreci farklı platformlara göre özelleştirilmiş kitler gerektiriyor. Bu yüzden üretim-ve-yenileme programı, destroyer montajıyla bir uçak gemisi montajının farklı gereksinimlerini hesaba katmak zorunda.
Taktik açıdan Phalanx’in başarısı sensör-hedef-ateş zincirinin sağlam çalışmasına dayanıyor. Ku-band radar hedefi arar, kilitler ve izler; elektro-optik kanal tespit edilen cismi doğrulamaya yardımcı olur; ateşleme döngüsü ise dakikalar değil, saniyelerle ölçülen pencerelerde işlem görüyor. Son dönemde deniz ortamlarında artan drone ve seyir füzesi tehditleri, bu ikinci-ve-üçüncü savunma katmanlarının ötesinde kısa menzilde otomatik ve güvenilir bir çözüm gerektiriyor.
Son iki yılda deniz güçleri sık sık yüksek alarm durumları yaşadı; çok katmanlı tehditler altında Phalanx’e düşen görev sayısı arttı. Yeni çok yıllı plan, montajların çalışır durumda kalmasını, sensörlerin kalibrasyonunun korunmasını ve mürettebatın eğitim seviyesinin sürdürülebilir olmasını sağlayarak bu “son emniyet ağını” boşluklara karşı korumayı amaçlıyor. Programın pratik hedefi, 2029’a kadar Phalanx montajlarının hazır, mühimmatlı ve hızlıca tekrar devreye alınabilir olmasını garantilemektir.
