2025 Paris Air Show’da Airbus Defence and Space, A400M Atlas askeri nakliye uçağının sertifikalı yük kapasitesini 37 tondan 40 tona çıkarma planlarını açıkladı. Bu kademeli 3 tonluk artış, büyük bir yapısal yeniden tasarım gerektirmeden geliştirilmekte olan yeni görev varyantlarının hayata geçirilmesini amaçlıyor ve Airbus’ın mevcut üretim ve sertifikasyon süreçleriyle bu yükseltmeyi uygulamasına olanak sağlıyor.
Yük kapasitesindeki bu artış, uçağın operasyonel çok yönlülüğünü genişletmek ve 30–50 tonluk orta sınıf nakliye uçakları arasında rekabet gücünü korumak için tasarlandı. Airbus, kapasite artışından doğrudan fayda sağlayacak altı varyantı vurguladı: standoff-jamming özellikli elektronik harp platformu, hava üzerinden insansız hava araçları (İHA) fırlatma ve kurtarma yeteneğine sahip İHA ana gemisi, hava yangın söndürme versiyonu, genişletilmiş yakıt depolama seçeneklerine sahip gelişmiş hava ikmal tanker uçağı, geniş bantlı SATCOM iletişim rölesi ve Fransız Ordusu tarafından değerlendirilen füze yeteneğine sahip saldırı modeli.
Her bir varyant, operasyonel gereksinimlerin karşılanması için kritik olan ek yük getiren görev bazlı ekipmanları içeriyor; bunlar arasında elektronik karıştırma cihazları, drone kontrol konsolları, yangın söndürme tankları, ilave yakıt sistemleri ve gelişmiş iletişim dizileri bulunuyor.
A400M’nin kargo bölmesi yaklaşık 340 metreküp hacme ve 4×4 metre kesite sahip. Şu anda maksimum yükte 3.300 kilometre menzile ve 37 ton taşımaya sertifikalı olan uçak, dört güçlü Europrop TP400-D6 turboprop motoru sayesinde kısa ve hazırlıksız pistlerden kalkış yapabilme esnekliğine sahip. Uçağın arka rampası tek parçalı büyük yüklerde yaklaşık 32 ton kapasiteye sahip olsa da, Airbus yük artışıyla birlikte rampa takviyesinin yapılıp yapılmayacağını doğrulamamış; bu da yeni yük sınırının çoğunlukla dağıtılmış yükler için geçerli olabileceğini düşündürmektedir.
Diğer nakliye uçaklarıyla karşılaştırıldığında, yükseltilmiş A400M, C-130J (~20 ton), Embraer C-390 (~26 ton) ve Kawasaki C-2 (~37,6 ton) gibi modellerin yük kapasitesini aşarken, Antonov An-70 (~47 ton) ve Il-76 (~48–60 ton) gibi daha ağır nakliyelerle arasındaki farkı azaltıyor. C-17 Globemaster III’ün 77,5 tonluk kapasitesinin altında kalmasına rağmen, A400M zorlayıcı pistlerden kalkış yapabilme avantajını koruyor.
Artan yük kapasitesi, standoff-jamming varyantının daha ağır elektronik harp sistemlerini yakıt veya mürettebat kapasitesinden ödün vermeden taşımasına olanak tanıyacak. İHA ana gemisi daha fazla drone ve uçuşta kurtarma operasyonlarını destekleyebilecek. Yangın söndürme modeli daha fazla yangın söndürücü madde taşıyarak kapsama alanını genişletecek. İkmal tanker uçağı ilave kargo tankları taşıyarak daha fazla alıcı uçağa hizmet verebilecek. SATCOM platformu, çatışmalı ortamlarda kritik öneme sahip daha büyük iletişim sistemlerini taşıma kapasitesine sahip olacak. Füze-saldırı varyantı ise rehberli mühimmatları doğrudan uçaktan kullanabilecek.
Stratejik olarak, bu yükseltme gelişen küresel pazarları ve askeri ihtiyaçları destekliyor. 25-40 ton arası yük kapasiteleri gerektiren Hindistan’ın Orta Taşıma Uçağı programı, A400M’nin profiline iyi uyuyor. Endonezya ve Kazakistan gibi mevcut operatörler fayda sağlarken, Airbus zorlu arazi yapısı veya sınırlı altyapıya sahip bölgelerdeki müşterileri çekmeyi hedefliyor. Sertifikasyon çalışmaları EASA ve OCCAR ile devam etmekte olup, hem mevcut hem de gelecek uçaklarda yük artışının uygulanması planlanıyor. Fransa ve İspanya’nın da bu yükseltilmiş varyantı gelecek üretim partilerinde kabul etmesi bekleniyor.
Airbus, 2024 sonu itibarıyla 131 adet teslimat yapmış olup yılda yaklaşık sekiz uçak üretimini sürdürmeyi planlıyor. Programın yerleşik müşterileri arasında Almanya, Fransa, Birleşik Krallık, Türkiye, İspanya, Belçika ve Lüksemburg bulunurken, Malezya, Endonezya ve Kazakistan gibi ihracat müşterileri de mevcut. NATO’nun taktik ve stratejik hava köprüsünü birleştiren orta sınıf nakliye ihtiyacından doğan A400M, başlangıçtaki gecikmelere ve bütçe sorunlarına rağmen olgunlaşmıştır. Yeni 40 tonluk yük kapasitesi yükseltmesi, sınırlı teknik risk ve makul yatırım ile artan işlevsellik sunarak bu olgun çerçeveye sorunsuz şekilde entegre olmaktadır.
